Marta Rodríguez Lázaro

Marta Rodríguez Lázaro realizará unha residencia no Centro Cultural Pilar Miró, en Vallecas, no marco dos Cruceiros Paraíso 2023. Neste contexto comezará a traballar nun proxecto con título provisional “Todo sufrimiento compartido resulta más llevadero” e asistirá a unha formación coa creadora e coreógrafa Poliana Lima en Espacio Tiempo, Madrid.

Nas propias palabras da artista, a investigación centrarase ao redor do seguinte;

O nome piloto do proxecto é “Todo sufrimento compartido resulta más llevadero”, frase que lin hai pouco e creo que é total e completamente certa.

A idea é crear unha habitación na escena. Unha habitación que reflicta un rinconcito máis ou menos amoblado da miña cabeza no que suceden cousas todo o tempo: ás veces máis e ás veces menos pero sempre está a pasar algo; conceptos máis abstractos e outros máis concretos; moita luz e moita escuridade; imaxes que expresen de dentro cara a fóra e viceversa.
O tema que abordará a peza será o concepto do “tempo”: tempo morto, espazo de tempo, tempo vivido, pasado-presente-futuro, tempo verbal, “non teño tempo”, “teño demasiado tempo libre”, tempo, a tempo completo, tempo meteorolóxico, tempo xeolóxico, ao mesmo tempo, antes de tempo,...

As medidas do tempo son universais e á vez é algo totalmente relativo. Por exemplo podemos estar dúas persoas camiñando dun punto A a un punto B. O traxecto é de dez minutos de duración e ambas as persoas transítano á mesma velocidade. Unha delas está inmersa nos seus pensamentos e pásaselle voando; a outra só estaba a pensar nas ganas que tiña de chegar ao seu destino e fíxoselle eterno, pero para ambas as persoas a duración foi exactamente a mesma: dez minutos.

Con esta peza quero profundar nas posibilidades do tempo e os elementos ou factores que participan na súa existencia: o estado de vixilia, a velocidade, a concentración, o espazo que se está habitando, a idade, o estado anímico e emocional. Pero claro, o tempo é algo que sempre está témolo que nomear para que sexa real é infinito depende da nosa existencia. Se nós extinguísemonos/extinguísemosnos, o tempo non se detería para o que queda vivo, só deixaría de existir desde a nosa percepción.

Este Cruceiro Paraíso é posible grazas ao apoio da Deputación da Coruña.