Javier Martín

‘Teorema’ é un proxecto escénico e de investigación de Javier Martín que indaga nos sons e movementos do interior del corpo, para rescatar memorias e propoñer novas sensibilidades. 

En ‘Teorema’, as resonancias do interior do corpo compoñen a paisaxe sonora para a danza, despréganse nun espazo partitura onde os obxectos – fume, carbón, corda, xeo, cristal– dispóñense misteriosamente para alcanzar a súa propia floración. O corpo danzante anima o espazo para a danza. A sinfonía do corpo é a sinfonía do espazo e viceversa. Unha reflexión sobre as relacións entre interioridade e exterioridade, entre materia e memoria, que anima a cuestionar e a romper coas inercias por onde nos percibimos e nos relacionamos co entorno. Nada é como parece, e aínda así traballamos co que está disposto. “Unha demostración de que a ciencia fai promesas que só a carne cumpre e de forma moi misteriosa” (Roberto Fratini). 

Coreografía, carne e gramática.

A peza circunscríbese ao ámbito das artes do movemento, atopando o seu lugar entre a performance, a instalación, a acción contemporánea, a danza e os procesos de investigación. Unha coreografía de encontro con “o outro”, nun pulso co real e o seu dobre. Un exercicio que pretende declinar a ausencia: "A outra metade que non se ve, como o baleiro ao que volve o resplandor." Ao bailala non se desenvolve a presenza da forma, pois o movemento acontece a través da desaparición da forma. Declínase a ausencia. Un devir imperceptible.

Consta dun proceso de creación continuo, que sostén a convocatoria de grupos de traballo temporais. A intención é a de situar nos corpos os contidos que conforman as texturas de movemento de ‘método negro’. Desenvolvendo unha deriva investigadora en comunidade, nun corpo ampliado ou ácrata. Trátase de permitir a inferencia e a crítica, enriquecendo a coreografía na coemerxencia do fenómeno, e compartir coñecemento. 

Unha práctica en código aberto.