Andrea Quintana & Gena Baamonde / VACAburra

Este novo proxecto que imaxinamos como unha peza en diálogo directo coa identidade, na busca de construir un lapso de tempo suspendido onde o identitario non ten a obriga de acabar, de definirse e os movementos que o acompañan non deixan de fluir nese saberse efémeros, fuxidíos, pasaxeiros. Reiterar ese aquí e agora como taboleiro de xogo que fuxe da permanencia e xoga nos traxectos sen chegar a ser.
 

As primeiras ideas e puntos de partida, lévannos a continuar indagando nesa articulación entre identidade, público, corpo e espazo na representación escénica, interese que nos acompañan ao longo do noso traballo e para o que nesta ocasión recollemos como referente inicial a creación fotográfica e a poética inxerida na obra de Claude Cahun.

Este traballo busca achergar a todolos públicos a diversidade sexual, atendendo ás posibles identidades, corpos e sexualidades. Fomentar unha mirada interseccional e transfeminista da realidade social que nos atravesa. Utilizar as artes escénicas como vía de sensibilización coa que fomentar a reflexión e o diálogo.

Bailar é perigoso, ameaza o sistema, complica a situación. A danza incomoda, afecta, descoloca e complexiza os modos de estar hexemónicos. A danza, contaxiosa e invasiva, desestabiliza as lóxicas da palabra, ameaza a linguaxe normativa.Bailar pode ser unha epidemia. Esta bailarina non ten trucos de maxia preparados. O seu material coreográfico é basto e ás veces incomprensible, fracasa nos xiros coa perna esquerda. Esta bailarina nunca quixo ser Giselle.Con todxs nós: un corpo en rebelión, atravesado, sublevado, a bailarina non normativa, a bailarina faquir, a taumaturga, a subalterna. Formas de estar que complican. Estratexias da invisibilidade activa ou identidades disidentes. Vida atravesada. Ficción bastarda. Capacidade para imaxinar. Divagación dificultosa con aparencia de profundidade. Esta é unha peza autobiográfica sen biografía, unha trampa ao ollo, unha coreografía maraña, un engano narrativo: coreo-biografía-pirata. Isto vai de bailar bailando.

Metodoloxías Carroñeras para Corpos Invertidos é unha produción do colectivo VACAburra. onde colisionan dous corpos invertidos cunha longa traxectoria atravesada polo movemento, as artes escénicas e a investigación teórica. Un proxecto de Gena Baamonde ·mullerona· acompañada por Andrea Quintana ·la variopinta·.

Conferencia freak en formato desbordado arredor da lectura escénica dos corpos sexuados. Bastardía disciplinar, investigación desleal ubicada na mestura, na busca de carroña metodolóxica e incoherencia corporal que xorde da necesidade de expandir e traducir a linguaxe escénica o proceso de investigación académica da tese doutoral: Sexualidades Des-Xeneradas na Práctica Escénica Contemporánea. 

Esta peza investiga arredor do funcionamento dos mecanismos escénicos de construción das identidades sexuais diverxentes. Tenta achegar as ferramentas estéticas e ideolóxicas nas que se desenvolve a diversidade sexual nas novas linguaxes escénicas e analiza o cuestionamento da heteronorma e os xéneros binarios a través da súa representación escénica. 

Metodoloxías Carroñeras para Corpos Invertidos explora un formato bastardo de relación teórico-práctica que busca non só a transmisión de coñecementos xerados no campo teórico senón a creación de novos coñecementos xerados dende a escena, dende os corpos, reivindicando o humor como posibilidade dentro da academia. Validando tamén a linguaxe propia das artes escénicas que se presenta como unha ferramenta eficaz de diálogo entre a cidadanía e o ámbito universitario.